شکی نیست که در میان گوشی‌های هوشمند اندرویدی، پیکسل ۳ ایکس‌ال بهترین تجربه‌ی ممکن را به کاربران ارائه می‌دهد؛ اما یکی از جنبه‌های ناخوشایند سیستم‌عامل موجود روی این گوشی، سیستم چندوظیفگی جدید اندروید است. متاسفانه برخلاف پیکسل ۲، امکان بازگرداندن سیستم چندوظیفگی به حالت سنتی با همان کلیدهای سه‌گانه هم وجود ندارد.

در ظاهر، این سیستم جدید شباهت زیادی به سیستم چندوظیفگی در آی او‌اس دارد که با معرفی آیفون ۱۰ در اختیار کاربران قرار گرفت. همانند، آی او‌اس، با سوایپ (حرکت انگشت روی نمایشگر) از پایین به بالا، صفحه‌ی چندوظیفگی ظاهر می‌شود. با حرکت دادن انگشت روی نوار ناوبری پایین صفحه نیز می‌توانید از یک اپلیکیشن به اپلیکیشنی دیگر منتقل شوید. از نگاه نویسنده، سازوکار سیستم چندوظیفگی جدید در آی او‌اس فوق‌العاده زیبا است و پس از مدت کوتاهی همه‌چیز برای کاربر عادی خواهد شد؛ برعکس، آنچه گوگل به کاربر ارائه می‌دهد پر از تناقض‌های درونی و موارد آزاردهنده است.

یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات گوگل، عدم حذف یکی از فرامین حرکتی قدیمی است. در نسخه‌های پیشین اندروید، کاربران گوشی‌های خانواده‌ی پیکسل (و برخی دیگر از گوشی‌ها) با حرکت از پایین به بالا به فهرست اپلیکیشن‌های نصب‌شده (App Drawer) دست پیدا می‌کردند؛ اما در حال حاضر از این حرکت برای نمایش دادن صفحه‌ی چندوظیفگی استفاده می‌شود. از سوی دیگر، گوگل تصمیم گرفته تا حرکت دیگری را برای دستیابی به فهرست اپلیکیشن‌ها ایجاد کند؛ در پیکسل ۳ ایکس‌ال، برای دستیابی به این صفحه باید مدتی انگشت خود را روی قسمت پایین صفحه نگه دارید و سپس به‌سمت بالا حرکت دهید. با وجود ابعاد بزرگ پیکسل ۳ ایکس‌ال، این حرکت نه‌تنها غیرطبیعی جلوه می‌کند؛ بلکه از نظر فیزیکی هم آزاردهنده است.

وقتی تلاش می‌کنید فهرست اپلیکیشن‌ها را باز کنید، معمولا به‌طور ناخواسته وارد صفحه‌ی چندوظیفگی می‌شوید و پس از آن با یک حرکت ثانویه به فهرست اپلیکیشن‌ها می‌رسید. هرچند چنین مشکلی ممکن است در ظاهر جزئی و قابل چشم‌پوشی باشد؛ اما در عمل سرعت دسترسی به اپلیکیشن‌هایی را که کمتر از آن‌ها استفاده می‌کنید، کاهش می‌دهد. حتی اگر صفحه‌ی اصلی (Home Screen) گوشی را با چندین اپلیکیشن پر کنید، باز هم دسترسی شما به دیگر اپلیکیشن‌ها به‌اندازه‌ی گذشته سریع نخواهد بود. پرواضح است که گوگل در این مورد آسانی و سرعت‌عمل را با پیچیدگی و کندی جایگزین کرده است.

یکی از زیباترین جنبه‌های حرکت میان اپلیکیشن‌ها در آیفون ۱۰ و ۱۰ اس، انیمیشن استفاده‌شده برای جابه‌جایی میان اپلیکیشن‌ها است؛ برعکس، انیمیشن موجود در اندروید را باید «ناهنجار» توصیف کرد. اول از همه، انیمیشن استفاده‌شده در اندروید فاقد روانی موجود در iOS است. در اندروید «پای»، ابتدا پنجره‌ی اپلیکیشن کوچک شده و به سمت راست حرکت می‌کند، پس از آن اپلیکیشن قبلی با جلوه‌ی زوم صفحه را فرا می‌گیرد؛ این انیمیشن طوری است که انگار اپلیکیشن قبلی قرار است از صفحه خارج شود.

در آی او‌اس، با هربار سوایپ در قسمت پایین نمایشگر، بین اپلیکیشن‌هایی که اخیرا اجرا کرده‌اید جابه‌جا می‌شوید؛ اما در پیکسل ۳ ایکس‌ال تنها می‌توانید بین اپلیکیشن فعلی و آخرین اپلیکیشنی که پیش از آن مورد استفاده قرار گرفته جابه‌جا شوید. برای دستیابی به باقی اپلیکیشن‌های اخیرا اجراشده، باید انگشت خود را روی سمت راست نوار ناوبری نگه‌دارید تا با ابزاری که شبیه به نوار لغزنده (Scroll Bar) در رایانه‌های شخصی است، بین اپلیکیشن‌های اخیرا اجراشده جابه‌جا شوید.

مشکل این است که هیچ‌گاه نمی‌دانید باید تا چه مدت انگشت خود را روی سمت راست نوار ناوبری نگه‌دارید؛ برعکس، در آیفون همیشه مطمئن هستید که با پنج بار سوایپ به پنجمین اپلیکیشن اخیرا اجراشده دست پیدا می‌کنید. در پیکسل ۳ ایکس‌ال، یاید بدانید که چه زمانی انگشت خود را از روی صفحه بردارید تا به اپلیکیشن موردنظر دست پیدا کنید؛ گویی که در حال راه رفتن روی پیست اسکیت هستید.

از مقایسه با سیستم چندوظیفگی آیفون که بگذریم؛ نمی‌توانیم سیستم چندوظیفگی پیشین اندروید را هم فراموش کنیم. در نسخه‌های پیشین اندروید شاهد استفاده از کلیدهای سه‌گانه‌ی ناوبری بودیم و در کنار آن با حرکت از پایین به بالا شاهد ظاهر شدن فهرست اپلیکیشن‌ها بودیم؛ همچنین، با دوبار لمس کلید چندوظیفگی امکان بازگشت به آخرین اپلیکیشن استفاده‌شده وجود داشت. بدیهی است که اجزای این سیستم هیچ تداخلی با یکدیگر نداشتند. در مجموع، سیستم چندوظیفگی پیشین اندروید، در کنار سرعت، حس طبیعی بودن را به‌کاربر القا می‌کرد و استفاده از آن پس از مدتی به یک عادت تبدیل می‌شد. برعکس؛ در سیستم چندوظیفگی جدید هیچ‌چیزی آسان و طبیعی نیست.

یکی دیگر از تغییرات ناخوشایند، نمای صفحه‌ی چندوظیفگی است. همان‌طور که در تصویر بالا دیده می‌شود، صرفا باریکه‌ای از تصویر اپلیکیشن‌های اخیرا اجراشده نمایش داده می‌شود؛ اما در نسخه‌های پیشین اندروید تصویر صفحه‌ی اپلیکیشن‌ها به‌صورت افقی پشت هم نشان داده می‌شد که باعث می‌شد انتخاب اپلیکیشن موردنظر بسیار سریع انجام شود. در گوشی‌های سامسونگ هنوز از همین صفحه‌ی چندوظیفگی استفاده می‌شود؛ در نتیجه وقتی پیکسل ۳ ایکس‌ال با آخرین نسخه از اندروید را کنار می‌گذارید و از گلکسی نوت ۹ سامسونگ با اندروید ۸.۱ استفاده می‌کنید، احساس می‌کنید با یک ارتقاء در سیستم چندوظیفگی روبه‌رو شده‌اید.

در مجموع، کارایی و تراکم اطلاعاتی در سیستم چندوظیفگی جدید اندروید کاهش‌ یافته؛ اما از سوی دیگر، جنبه‌ی مثبتی به آن اضافه نشده است. حتی اگر در رابطه با قدیمی شدن کلیدهای سه‌گانه‌ی قدیمی و نیاز به حذف آن‌ها و ساده‌تر شدن تجربه‌ی چندوظیفگی با گوگل هم‌عقیده باشیم، بهتر بود اهالی مانتن‌ویو به کاربران اجازه می‌دادند تا بتوانند از سیستم قدیمی استفاده کنند. چنین موردی موجب می‌شد کاربران بتوانند- تا زمان بهبودیافتن سیستم چندوظیفگی جدید از همان سیستم ساده و سریع قدیمی استفاده کنند.

هرچند سیستم چندوظیفگی جدید اندروید یک فاجعه‌ی تمام‌عیار نیست، اما نباید به‌عنوان گزینه‌ی پیش‌فرض یا تنها گزینه‌ی قابل‌دسترسی توسط کاربران درنظر گرفته می‌شد. کافی است تا زمان رفع مشکلات سیستم چندوظیفگی جدید، Google به کاربران اجازه دهد تا در صورت تمایل از سیستم قدیمی استفاده کنند.